30 Temmuz 2010 Cuma

Tuvalin göğüne gönderilmiş hava-i renklerin aydınlattığı mekanda bir ömür: Bedri Karayağmurlar

Bu yazıda, resimlerinde olduğu kadar şiirlerinde de tıpkı Picasso gibi “Ben aramam, bulurum” diyen Bedri Karayağmurlar’ın nemli ve verimli toprağında dolaşacağım. Bire bin, bire aşk, bire ışık veren bir toprak bu. Bereketli olduğu kadar yeni anlam, değer ve kurallar da üreten, aynı zamanda da resimlerinde ve şiirlerinde Walter Benjamin’in Eşik Cinleri gibi güzel şeyler, hayat şeyler, aydınlık şeyler fısıldayan. Birileri araya dursun, birileri biçim mi içerik mi diye tartışa dursun -“Biçimlendirme mi, içerik mi önde, gibi bir şeyi tartışmanın benim açımdan hiçbir anlamı yok” -, o, yaşam erbabı, hep bulur. Yaşamın ihtişamını ve sefilliğini bulur, şimdi-burada mekanlaşan zamanı bulur, aydınlığı bulur ve ışık emri verir:



“Yak ışıkları

Korkut geceyi

Yok sanıp yoklamasın yatağında karanlık” .



Aydınlanmak için ‘yanmak’ kadar “… daha çok ışık yakmak” da gereklidir, “… daha çok bilim, daha çok sanat. Kendi kör çıkarları uğruna her şeyi yakıp yıkan aymazlara inat, daha çok aydınlık.”



Bedri Karayağmurlar, böylece, hep karışır “koşarak günün çığlığına/ nasılsa bir sokak daha vardı bulutların arkasında”. Pavesa’nın Yaşama Uğraşı gibi Bedri Karayağmurlar’ın da Aydınlık Uğraşı vardır, Işık Uğraşı, Sanat Uğraşı ki hepsi de zaten Yaşam Uğraşı’dır ve bu uğraş yeterince emek, çaba, direniş doludur. G i D i O adlı şiirinde “koridorlar karanlık mum yakın”, diye ünlerken görürüz onu, sonra başka bir şiirinde -Geleceğin ustaları-



“çırağım acemiyim

bir başıma tozlu ıssız işliklerde ısıtıyorum

kömür köz ömrümün

örsünde yüreğimi bütün gün”,



diye yaşamın kalbine doğru bükülür. Burada, James Joyce’u hatırlayalım. SANATÇININ BİR GENÇ ADAM OLARAK PORTRESİ’nde genç kahramanının ağzından söyle ünler: “Ey yaşam, hoş geldin! Milyonuncu kez gidiyorum karşılamaya deneyimin gerçekliğini, ve dövmeye ruhumun örsünde soyumun yaratılmamış vicdanını.” Bedri Karayağmurlar da varlığıyla, resim ve şiirleriyle “zamanın okunu” tuvale ve kağıda geçirir. Diğer bir deyişle tuvale ve kağıda “… bir tarih kaydetmektedir.” Kendi bireysel tarihiyle birlikte çağını, ülkesini, hayallerini, acısını, hüznünü… Öyle ya sanatçı “… bir kaydedicidir.” Aha işte, Zamanı Geldi adlı şiirinde



“sana bakıyorum

güzelsin ve gidiyorsun

gidersin gitmelisin

öylece kalıyorum”,



diye hüznü kaydeder kağıda. Başka bir şiirinde ise



“…

Gazze nerede desem de bilirim de söylerim de



Duyan olmaz

Duyan olmaz

Duyan olmaz”,



der ve bu kez de vahşeti kaydeder kağıda. Bir im, bir iz düşerek gören göz, işiten kulak, hisseden kalp için çağrı çıkarır. Çünkü gören gözdür Bedri Karayağmurlar, işiten kulaktır, hisseden kalp. Bu yüzden gözü, kulağı, kalbi olan bir şiirdir yazdığı: “Sanat da hayat gibi soluk alıp verir.” Diğer bir deyişle, canlı bir organizmadır sanat. Zaten; kalbi, gözü, kulağı olmayan ‘şey’ de mekanik bir düzenekten başka nedir ki! Bu doğrultuda “…sürekli olarak canlı kalan ve olayların tümüne böyle tepki veren bir kişiliktir.” Bedri Karayağmurlar, duygularımızı bileyleyip aklımızı keskinleştirerek “Coşkusu kaçmış, mırıldanmalarla çevresinden ne koparacağını hesaplayan sıradan bir insan …” olmadığını gösterir. Bu, yaşama ve sanata doğru ‘yaklaşma istikametidir’ Bedri Karayağmurlar’ın. Öyledir, “Resim düşmana karşı bir savunma ve saldırı aracıdır. Siz bir sanatçıyı ne sanıyorsunuz” diye soran Picasso, gidip Guernica’yı yapmıştır.



Bedri Karayağmurlar’ın resmi ile ilgili olarak en doğru saptamalardan birini yapan Kaya Özsezgin “Bedri Karayağmurlar'ın resmini, resim sana¬tımızda son çeyrek yüzyılın gelişmeleri içinde ne¬reye koyabiliriz?”, diye sorduğu soruyu Artist Sanat Dergisi’nde şöyle yanıtlar: “1970'li yılların ortalarında Gazi'nin resim bölümünü bitirdiğinde, Türkiye'deki sanat ortamı, genç kuşak olarak tanımla¬yabileceğimiz etkin bir grubun varlığına henüz yeterince tanıklık edecek bir aşamaya gelme¬mişti. Böyle bir ortamda, tercih edilecek seçe¬nekler, hocalardan öğrenilenlerin temel alındığı bir doğrultu üzerinde gelişebilirdi. Ama bununla yetinmeyip araştırmacı ve yenilikçi anlatımı he¬def olarak seçmenin kazandırabileceği ayrıcalıklı bir konum da söz konusu olabilirdi kuşkusuz. Karayağmurlar, ikinci yolu seçenlerden. Bu yol üzerinde herhangi bir sapmaya meydan ver¬meksizin bugüne kadar kararlı adımlarla yürü¬müş olması, ondaki sanat inancının güncel deği¬şimlerin dışlandığı bir mecrayı seçmiş olmasıyla da ilgilidir.” Aynı yazıdaki şu sözler ise Bedri Karayağmurlar’ın resmi ile şiiri arasındaki ilişkiyi, etkileşimi göstermesi bakımından ilginçtir: “… onun resminde, belki şiirle de ilgilen¬miş olmasından ileri gelen bir "lettrism" mantığı çerçevesinde, biçim parçaları hem tek başlarına, hem de bütünü göz ardı etmeyen bir bütünsellik bağlamında organize edilir.” Tam da bu noktada geçenlerde vefat eden Dinçer ağabeyi (Sezgin) anmamak imkansız. Radikal gazetesindeki köşesinde Resmin şiirinden tiyatroya (09/03/2002), adlı yazısında “Bedri'nin resimlerinde de şiir vardı çünkü. Resimlere bakarken, bir şiir duyarlılığı, damıtılmış bir dil tadı, şiir matematiği gibi bir renk matematiği ile karşılaşıyordunuz. Usta işi bir şiirden nasıl bir sözcük çıkaramaz ya da o şiire bir sözcük ekleyemezseniz, Bedri'nin resimlerine de bir renk ekleyemiyor ya da bir renk çıkaramıyordunuz. Ve şiir nasıl, dil içinde yeni bir dil yaratmaksa, onun resimlerinde kendine özgü bir renk dili yaratılmıştı. Sözün özü, resimlerinde bir şiir uçuşup duruyordu.” diye Karayağmurlar’ın ressamlığıyla şairliğini enfes bir şekilde dile getirir. Öyledir, hem ressam, hem şair, hem de yazardır Bedri Karayağmurlar. Bu bağlamda, belleğinden hiç çıkmayan 35 yıl önceki bir olayı anlatır Resim Serüvenim, adlı kitabında. Devlet Heykel Resim Sergisi’ne bir çalışması alınmıştır ve sergi’nin açılışında Adnan Binyazar’la karşılaşır: “Sergide Binyazar’ı görünce, resmimin önüne götürdüm. Resme baktı ve bana döndü: Ressam mı olacaksın; yazar mı, şair mi? Hiç düşünmeden, hepsini dedim.” Bunun “çetin bir iş olduğunu bilmesine” rağmen resmin içinde olduğu kadar yazı ve şiirin de içinde olmuştur hep. Yeni Gün Gazetesi ile meşhur Rüzgarlı Sokakta’ki Yeni Halkçı’da yazdığı dönemde Ahmet Arif’i, Işık Yurtçu’yu, Mustafa Ekmekçi’yi tanır. Hatta “Erol Toy, Esen Yel, İbram Erdem, Adil Gülvahapoğlu’nun da aralarında bulunduğu bir grup yazarla Soluk adlı bir dergi” bile çıkarırlar.



Bedri Karayağmurlar’ı 2001 ya da 2002’de kendi resim sergisinde tanıdım. Sergiden sonra Ankara’dan çok iyi tanıdığım hocam İbram Erdem ve Bedri Karayağmurlar’la birlikte bir lokantaya gittiğimizi ve saatlerce şiir üzerine konuştuğumuzu çok iyi hatırlıyorum. Daha sonraki yıllarda, yine İzmir’de, İkiçeşmelik’teki Öğretmen Evi’nde haftanın bir günü toplanıyor siyasetten sanata, aşktan bilime kadar çeşitli konuları konuşuyorduk. Toplantılara Karayağmurlar’la birlikte efsane öğretmen ve bir Türkçe sevdalısı Muhittin ağabey (Bilgin), yazar Savaş Ünlü ve adlarını şimdi hatırlamadığım bir dolu insan katılıyordu. O toplantılarda Bedri Karayağmurlar’ın ufkumuzu açan konuşmalar yaptığını hatırlıyorum. Özellikle de nesnelere “yamuk bakmak” doğrultusunda, diğerlerini bilemem ama, bana bir duyarlılık kazandırdığını belirtmeliyim. Bu arada resimlerine olan ilgim ve beğenim de artmaya başlamıştı. Gençliğim, ‘Gümüş Tapınak’ da dediğim, İsmail Gümüş’ün atölyesinde geçmişti Ankara’da. O yıllarda okuduğum John Berger’in Görme Biçimleri adlı muhteşem kitabından hatırladığım kadarıyla Klee üzerinden söylediği ‘Sanatçı, yapıtına göz için izlemesi gereken yollar koyar’ bağlamındaki sözleri doğrultusunda Karayağmurlar’ın, tuvale izleyiciler için ne gibi işaretler, yollar koyduğunu bulmaya çalışırken resimlerinde giderek düzensizleşip dengeden uzaklaşan bir kâinatı görünce irkilip ürperdim. Bedri Karayağmurlar’ın tuvalin göğüne gönderdiği hava-i renklerin aydınlattığı mekanda “her şeyi yadsıyan ruh” da diyebileceğim entropinin işbaşında olduğunu görmekti beni irkiltip ürperten. Eski biçimlerinden (bütünden) kopmuş, yani cennetten kovulmuş şeyler onlara henüz albenili gelebilecek bir ‘çeker’ olmadığı için bu biçimde uzaylaşmışlardı. Tuvale saçılmış bir sürü olasılığı apaçık görebiliyordum. “Olasılıklar, ‘gerçekten’ daha zengindir” ve adeta bildik olan ne varsa, onları parçalamak, dağıtmak için oradadırlar. Öyle ki, baktıkça bir sınıra kadar varırsınız ve size her an yeni bir bilgi vereceklermiş gibi dururlar. Diyeceğim o ki, eski yapı bozulup parçalanmıştır. Tam da bu noktada, bu sürecin yaratıcı bir süreç olduğunu söylemek mümkün. Bu yüzden, Bedri Karayağmurlar’ın, Rollo May’e gönderme yaparak, Yaratma Cesareti’nden söz etmesi boşuna değildir. Çoğumuz; ‘reddi’, doğal olarak varolana karşı bir tehdit olarak görürüz ve bu yüzden de buralara hiç girmeyiz. Oysa, “Sanat varolanın reddine dayanır.” ve “… hayır demeyi göze almaktır. Yaratıcılık hayır deme cesaretidir bu nedenle.”



Bir yanda varolma mücadelesi sürerken bir yanda da varoluşun bitmez tükenmez itmeleriyle varolan dünya ve kâinat değişmektedir. Bunu çok iyi bilir Karayağmurlar: “Bütün sistemler varlıklarını korumak için çaba harcarlar. Varoluşu gerçekleştirmek kadar varlığı korumak da önemlidir. Her yapı değişir. Başlangıçtakine hiç benzemeyen ama yine de o olarak adlandırılan yeni yapılara dönüşürler. Eğer dönüşüm gerçekleşmezse yapı çöker.” Öyle ki, Mümtaz Sağlam, BEDRİ KARAYAĞMURLAR’IN SANATI ÜZERİNE, adlı yazısında, Karayağmurlar’ın “Resmin genel yapısını, sürekli bir gelişim dinamiğine dayamasını bilen” bir sanatçı olarak dikkat çeker ve özellikle bu nedenle ön plana çıktığına işaret eder. Buradaki vurgunun “gelişim dinamiği” olması önemlidir. Bu yüzden Karayağmurlar’ın resimleri bizden bir sıçrama bekler. Öyle bir biçim bulmuştur ki bu biçim gider öze saplanır. Burada, öz olarak giderek uzak denge durumlarına doğru evrilen kâinatın değişimini kabul edersek, Karayağmurlar’ın biçimi de bu evrilmeye uygun bir biçimdir. Nietzsche’nin “Eğer görebilen gözler olsaydı uyuklayan bir kayalığın aslında raks eden bir kaos olduğunu görürdü” sözünden hareketle resimlerindeki biçim bilinçli olarak soyuttur ve şimdi-buradaki varoluşun hakiki gösterimidir. Zaten oluşan bir şeyi bundan başka nasıl gösterebilirsiniz ki! Eski anlam, değer ve kurallarından kopmuş şeylerin tuvale yayılmışlığı da aslında başlangıçta bir bütün olanın kendinde, kendi kendine, kendini yadsıyarak kendinden yeni dünyalar varetme bilgisiyle örtüşen bir durumdur. Uzak denge durumlarında, daha önce bütüne körlemesine hizmet eden süreçlerin uyandığını ve kendilerine birer varlık edinme sürecine girdiklerini görürüz. Bu bağlamda, Karayağmurlar’ın tuvalindeki renklerin, fırça darbelerinin, lekelerin uyanmış ve kendilerine varlık edinme sürecinde olan varlık oluşumları ya da pıhtılaşmaları olduklarını rahatlıkla söyleyebiliriz. Bu yüzden “tanınırlık ilgisini yitiren biçimler”dir bunlar ve bu durum ister istemez soyuttur. Bu soyutluğun içinde zaman zaman beliren figürler ise kendinde, kendi kendine kendini yarattıkça varolan, varoldukça da yaratan bir kâinatın yaratıcı özneleri olsa gerek. Öyledir, “… sanat yapmak, sanatçı olmak bilinen biçimlerin gittikçe ustalaşarak durmadan tekrarına dayanan bir etkinlik olamaz.” Herkes; eğer isterse, çalışırsa herhangi bir alanda usta olabilir, ama her usta sanatçı değildir.



Uluer Aydoğdu

13 Temmuz 2010 Salı

9 Temmuz 2010 Cuma

Bedri Karayağmurlar

ÖZGEÇMİŞ

1951 Yılında Niğde’de doğdu.
İlk ve Orta okulu İnegöl'de, Öğretmen Okulunu Çanakkale'de okudu.
1974 Gazi Eğitim Enstitüsü Resim Bölümü’nden’ de mezun oldu.
1987 D.E.Ü. Buca Eğitim Fakültesi Resim Bölümünde lisans tamamladı.
1990 D.E.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü’nde resim Eğitimi Anabilim Dalı’nda “ Yaratıcılık ve Eğitim” konulu tezi ile yüksek lisans yaptı.
1993 D.E.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Resim Anasanat dalı’nda “ Sanatsal Yaratıcılıkta Soyutlama ve Günümüz Sanatındaki Yeri” konulu tezi ve sanatsal çalışmaları ile Sanatta Yeterlik (Doktora) programını bitirdi.
Değişik eğitim kurumlarında resim öğretmeni olarak çalıştıktan sonra;1995 D.E.Ü. Resim –İş Eğitimi Anabilim Dalı’nda göreve başladı.
2002 Doçent,
2008 Profesör oldu.
Bugüne dek 34 kişisel sergi açtı, yurt içi ve dışında çok sayıda sergiye katıldı. Altı ödül aldı. Resimleri Resmi ve özel kurumlarla, İzmir Resim Heykel Müzesi, Anadolu Üniversitesi Çağdaş Sanatlar Müzesi ile resmi ve özel koleksiyonlarda bulunmaktadır. Sanatçı Uluslararası Plastik Sanatlar Derneği ile Birleşmiş Ressamlar Heykeltraşlar Derneği üyesidir.
Resim çalışmalarıyla birlikte yürüttüğü edebiyat çalışmalarını öykü ve şiir alanlarında sürdürdü. 1975 Sabahattin Ali Öykü Yarışmasında "Paramparça" adlı öyküsüyle, 1979 Başkent Belediyesi Öykü Yarışmasında " Atlar ve Çocuklar" adlı öyküsü ile başarılı oldu.Bunları bir çok edebiyat dergisinde yayınladı. Öykü ve Şirlerini Ankara Yenigün gazetesi ve Somut, Soyut, Yeni Toplum, Sosyal Klasikler, Türkiye Yazıları, Dönemeç, Mavi Derinlik, Ortaklaşa, Kurşun Kalem, Kasaba, Ünlem dergilerinde yayınladı. Sanat kuramları ve eleştiri alanındaki yazılarını da sanat dergilerinde yayınlamayı sürdürmektedir. Yayınlanmış altı kitabı vardır.
2005 ‘de “1. 2007 de 2. “Buca Eğitim Fakültesi Uluslararası Görsel Sanatlar Buluşması”nı düzenledi ve küratörlüğünü üstlendi

203 İzmir D.E.Ü. Buca Eğitim Fakültesi Güzel Sanatlar Eğitimi Bölümü’ndeki görevinden ayrıldı.
2013 -2014 İstanbul Aydın Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi'nde çalıştı.

Ayvalık- İzmir - İstanbul'da kendi atölyesinde çalışıyor.


Bedri Karayağmurlar



1951 He was born in Niğde. 1974 He graduated from Gazi -Education Enstitute of Art Education Department. 1987 He finished the studies for a bachelor's degree in The Art Department of Buca Education Faculty- D.E.Ü.
1990 He stdudied in D.E.Ü. Social Sciences Institute of Art Education Program, MA Degree with art work and the thesis “Creativity and Education”. 1993 He finished Ph.d. Degree with the thesis of subject is " The Abstraction in Artistic Creativity and Its Place in Contemporary Art" in D.E.Ü., The Ênstitute of Social Sciences of Art Department. Before he began to work at D.E.Ü. The Art Department of Buca Education Faculty in 1995, he worked at some schools as an art teacher.
2002 Asociation Profesor.
2008 Profesor


2013 He retired,
He had been opened 39 individual exhibitions. Exhibition, and Group Exhibition in Turkey and The other countries. He had been won five awards at some art competitions, Artist is member of The Society of International Plastic Art .

Hes works  in  the collection of official and  individual: Turkey  Ministry of Culture, Painting and Sculptur  of museum İzmir, Museum  University Gazi,  Cotemporary  Art Museum  of Anadolu University,  Art Museum  of Prijador  in Bosnia and Herzegovina, Museum Art Print Romania, National Art Museum Türkmenistan.


He has been written articles and poems in the area of literature near by art works and has been continued to be published some articles at criticism and art theory. He has three books that published.
2005 “Buca Education Faculty 1st International Visual Arts Meeting” prepared by him as a crator.
2007 “Buca Education Faculty 2. International Visual Arts Meeting” prepared by him as a crator.

1995-2013 He worked  in The Art Department of Buca Education Faculty -D.E.Ü.
2013-2014 He worked  in the Art Faculty of İstanbul Aydın University.
2014 He still works in his own studio, Ayvalık- İzmir



Kişisel Etkinlikler:
1. 1981 Akbank Sanat Galerisi (Cemalettin Çoğulu ile) İZMİR
2. 1983 İş Sanat Galerisi (Hasan Rastgeldi ile) İZMİR
3. 1984 Efes Müzesi Sanat galerisi SELÇUK
4. 1984 (20Mayıs- 3 Haziran) Fırat Üniversitesi ELAZIĞ
5. 1987 (18Mayıs-28 Mayıs) Fransız Kültür Merkezi İZMİR
6. 1988 (28 Ekim- 17 Kasım) Esbank Sanat Galerisi İZMİR
7. 1989 (30 Kasım-18 Aralık) Turgut Pura Vakfı (Suluboya) İZMİR
8. 1991 (5 Mart- 22 Mart) İş Sanat Galerisi ANKARA
9. 1991 (4 Aralık- 21 Aralık) Esbank Sanat Galerisi İZMİR
10. 1992 (8 Oc -24 Ocak) Akbank Sanat Galerisi BURSA
11. 1995 (17 Nisan- 5 Mayıs) Başak Sigorta Sanat Galerisi İZMİR
12. 1997(10 Ocak–1Şubat) Asmalımescit Sanat Galerisi İSTANBUL
13. 1998 (22Ocak-11Şubat) Anadolu Üniversitesi GSF Palet Sanat Galerisi ESKİŞEHİR
14. 1998 (8 Mayıs-21Mayıs) Mazhar Zorlu Sanat Galerisi İZMİR
15. 1998 (9 Kasım-28 Kasım) Ziraat Kültür Merkezi ANKARA
16. 2002 (27 Şubat-19 Mart) İletişim Kitabevi Sanat Galerisi İZMİR
17. 2003 ( 10 Ocak -10 Mart) Selçuka Yaşar Müzesi İZMİR
18. 2003 ( 10 Mayıs- 6 Haziran) Artist Sanat Galerisi İSTANBUL
19. 2004 ( 10 Şubat – 29 Şubat) Adnan Franko Sanat Galerisi İZMİR
20. 2004 (5 Mart – 30 Mart ) Magnesia Sanat Galerisi SÖKE
21. 2005 (6-24 Aralık) İş Sanat Galerisi İZMİR
22. 2005 (14-31 Ekim) İçel Sanat Kulübü MERSİN
23. 2006 (13Şubat–11Mart2006)Emima SanatGalerisi ANKARA
24. 2006 (20 Kasım- 20 Aralık) Erasmus Üniversitesi Fakülte Klübü Roterdam Hollanda
25. 2007 (16 Ocak- 23 Şubat) EÜ. 50. Yıl Köşkü Sanat Galerisi İZMİR
26. 2007 (27 Eylül- 27 Ekim ) Pera Sanat Galerisi İSTANBUL
Karma-Ortak Etkinlikler:
1973 32. DRH. Sergisi.
1982 DYO Resim Sergisi.
3. 1991 İz Grubu resim sergisi-ESBANK Sanat Galerisi- İZMİR
1991 Karma Sergi BMS Sanat Galerisi İZMİR
1992 Günümüz Sanatçılarından Bir Kesit ( A View From Our Contemporary Artist), İzfaş- FY Sanat Galerisi – İZMİR
1992 AÇS. 3. Resim Yarışması Sergisi – ADANA
1993 İzmirli Sanatçı Öğretmenler Resim Sergisi-Devlet Resim Heykel Galerisi – İZMİR
1993 İz Grubu Resim sergisi – Devlet Güzel Sanatlar Galerisi- İSTANBUL
1993 İzmir’de Yaşayan Sanatçılardan Bir Kesit (Turgut Pura Vakfı) İZMİR
1993 AÇS. 4. Resim Yarışması Sergisi ADANA
11. 1993İz Grubu Resim Sergisi – Milli Piyango Talih Kuşu Sanat Galerisi ANKARA
1993 İz Grubu Resim Sergisi- Konak Sanat Galerisi İZMİR
1993Yeni Eğilimler Sergisi (7. İstanbul Sanat Fuarı- Mimar Sinan Üniversitesi) İSTANBUL
1994 55. Devlet Resim ve Heykel Sergisi ANKARA
1994 İzmirli Sanatçı Öğretmenler Resim Sergisi-Devlet Resim Heykel Galerisi İZMİR
1994 İzmirli Sanatçılardan Bir Kesit, Çamkıran Sanat Galerisi İZMİR
1994 İz Grubu Resim Sergisi, Yapı Kredi Sanat Galerisi, BALIKESİR
18. 1994-1995 UNICEF Karma Resim Sergisi (Hor Hor Sanat Galerisi)İSTANBUL
19. 1995 DYO 27.Resim Yarışması Sergisi-(İZMİR-İSTANBUL-ESKİŞEHİR-ANKARA-BURSA TRABZON-ANTALYA-KONYA)Devlet Güzel Sanatlar Galerileri
20. 1995 İz Grubu Resim Sergisi , Karsu Sanat Galerisi - İSTANBUL
21. 1995 İzmirli Sanatçılar Karma Resim Sergisi,Türk Amerikan Derneği, İZMİR
1995 AÇS. 5. Resim Yarışması Sergisi (Mansiyon) ADANA
23. 1995 56. Devlet Resim ve Heykel Sergisi ANKARA
24. 1996 Bağımsızlık Savaşımız, İzfaş Sanat Galerisi, İZMİR
25. 1996 Öteki İçin (For the Other) İSTANBUL
26. 1996 İstanbul Menkul Kıymetler Resim Yarışması İSTANBUL
1996 AÇS. 6. Resim Yarışması Sergisi ADANA
1997 İzmir BŞB. Asansör Sanat Galerisi İZMİR
29. 1997 İzmirli Sanatçılar, Bornova Kültür Sanat Merkezi, İZMİR
1997 (April )Turkse Kunstenaars, Galerie A Enschede HOLLANDA
1997 İz Grubu Sergisi , Başak Sigorta Sanat Galerisi, İZMİR
32. 1997 Deniz Kuvvetleri Komutanlığı 2. “Deniz” Konulu Resim Yarışması Sergisi - İSTANBUL
33. 1997 DYO Resim Yarışması Sergisi (İSTANBUL-İZMİR-BURSA-ANKARA-DENİZLİ-ADANA-GAZİANTEP-ANTALYA)
34. 1997 Büyük Sergi , İzmir Resim Heykel Müzesi İZMİR
35. 1997 Türkiye Jokey Kulübü 3. Resim Yarışması - İSTANBUL
36. 1997 İzmir BŞB. 2. Resim Yarışması (Jüri Özel Ödülü) İZMİR
37. 1997 58. Devlet Resim ve Heykel Sergisi ANKARA
38. 1997 AÇS. 7. Resim Yarışması Sergisi (Mansiyon) ADANA
39. 1998 İzmir’de Yaşayan Sanatçılar , Çamkıran Sanat Galerisi İZMİR
40. 1998 İzmir Resim Heykel Müzesi Resim Yarışması Sergisi (Ödül) İZMİR
41. 1998 AÇS. 8. Resim Yarışması Sergisi ADANA
42. 1998 İzmirli Sanatçılardan Bir Kesit, Mazhar Zorlu Sanat Galerisi , İZMİR
43. 1998 59. Devlet Resim ve Heykel Sergisi ANKARA
44. 1998 İzmir BŞB 3. Resim Yarışması (Jüri Özel Plaketi) İZMİR
45. 1998 75. Yıl Karma Resim Sergisi- Türk- Amerikan Derneği – İZMİR
46. 1998 İz Grubu Resim Sergisi-BAŞAK SİGORTA Sanat Galerisi- İZMİR
47. 1998 UPSD 75.Yıl Resim Sergisi,İzmir Devlet Resim Heykel Müzesi , İZMİR
48. 1999 AÇS 9. Resim Yarışması ADANA
49. 1999 “Ata’ya Saygı Resim Sergisi”, Konak Belediyesi Sanat Galerisi, İZMİR
50. 1999-2000 29. DYO Resim Yarışması Sergisi (1999 İSTANBUL-SAMSUN-BÜKREŞ 2000 ANKARA-İZMİR-KIBRIS-MERSİN-ŞANLIURFA-ERZURUM
51. 2000 İz Grubu Resim Sergisi, İzfaş Sanat Galerisi , İZMİR
52. 2000 DEÜ Buca Eğitim Fakültesi Öğretim Elemanları Resim Sergisi, Anadolu Üniversitesi, ESKİŞEHİR
53. 2000 (17 Temmuz-21 Temmuz )Balkan Ülkeleri Ressamları Resim Sergisi , Kuydaş Sanat Galerisi, KUŞADASI
54. 2000 –2001 Karma Sergi , Siyah Kalem Sanat Galerisi, ANKARA
55. 2000 (27 Ağustos 2000-09 Eylül 2000) 6. Uluslar arası Sanat Günleri , İzfaş Sanat Galerisi İZMİR
56. 2000 61. Devlet Resim ve Heykel Sergisi ANKARA
57. 2001 İzmirli Sanatçılar Karma Resim Sergisi-Kültür Bakanlığı Atatürk İl Halk Kütüphanesi Atatürk Sanat Galerisi- İZMİR
58. 2001 D.E.Ü. Güzel Sanatlar Fakültesi ve Güzel Sanatlar Eğitim Bölümü Öğretim Elemanları Resim Sergisi , Türk Amerikan Derneği , İZMİR
59. 2001 62. Devlet Resim ve Heykel Sergisi ANKARA
60. 2001 1. TRT Resim Yarışması Sergisi ANKARA-İZMİR
61. 2001 UPSD Üyeleri Dosya Sergisi İSTANBUL
62. 2001 DEÜ Buca Eğitim Fakültesi Öğretim Elemanları Resim Heykel Sergisi İZMİR
63. 2002 UPSD (Su-Taş-Kağıt) Uluslararası Suluboya Teknikleri Sergisi İSTANBUL
64. 2002 63. Devlet Resim Heykel Sergisi ANKARA
65. 2003 64. Devlet Resim Sergisi ANKARA
66. 2003 A.Ü. Çağdaş Sanatlar Müzesi Sergisi İZMİR
67. 2004 Mustafa Kemal Sanat Galerisi İZMİR
68. 2004 İz Grubu Sergisi İZMİR
69. 2004 Çağsav Ankara Sanat Fuarı Magnesia Galeri ile ANKARA
70. 2005 Çağsav Ankara Sanat Fuarı Siyah Kalem Sanat Galerisi ANKARA
2005 Cluj Uluslararası Mini Baskı Bienali (Cluj Baskı Müzesi) Napoca ROMANYA
71. 2005 TÜYAP İstanbul Sanat Fuarı İSTANBUL
72. 2005 Sanart İzmir Sanat Fuarı Ekim İZMİR
73. 2006 İzmirli Sanatçılar Sergisi Ağustos Güzelyalı Kültür Merkezi İZMİR
74. 2006 İzmirli Sanatçılar Sergisi Ağustos Ege Üniversitesi İZMİR



YAYINLAR
Makale Yayınları

1. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Görünenin Altı ve Üstü", Soyut Sergi Katalogu, Sayı:1, 2007,
Yorum,Hakemsiz Dergi
2. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Hayatın Tanığı Olara Orhan Umut ve Resimleri", Artist, Sayı:67, Sayfa: 41-
42, 2006, Yorum,Hakemsiz Dergi
3. Bedri KARAYAGMURLAR,"Otto Dix'in Baskıları", Ünlem Sanat Dergisi, C.1 Sayı:15, Sayfa:36-39, 2006,
Araştırma Makale,Hakemsiz Dergi
4. Doç. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Plastik Sanatlarda Lisans Üstü Eğitim Programlarında Uygulamalı Alan
Araştırmaları", Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı:17, s.163-165,2005, 2005, Araştırma Makale,Ulusal
Hakemli

5. Beri KARAYAĞMURLAR,"Sanat ve Teknik", Deniz Suyu Kasesi, sayı: 9, 2005, Araştırma
Makale,Hakemsiz Dergi
6. Bedri KARAYAĞMURLAR,"ESTETİK HERMENEUTİK (YORUMBİLGİSİ) DE Yaratıcı Etkinlik Olarak
Oyun Ve İletişim", Ünlem Sanat Dergisi, C.1 Sayı:11, Sayfa:56-59, 2005, Araştırma Makale,Hakemsiz Dergi
7. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Albert Camus'de Saçma ve Yussuf Atıgan'ın "Aynayurt Oteli"", Ünlem Sanat
Dergisi, C.1 Sayı:8, Sayfa :44-47, 2004, Araştırma Makale,Hakemsiz Dergi
8. Arş. Gör. Bekir İNCE, Yrd. Doç. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Klasik Yunan Felsefesinde Sanat - Sanatçı
ve Yaratıcılık", Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı: 16 / Sayfa: 77-81 / Yayım Yılı: 2004, 2004, Araştırma
Makale,Ulusal Hakemli
9. Bedri KARAYAĞMURLAR,"GÜNÜMÜZ TÜRKİYESİNDE SANAT
SANATTA DEĞER VE DEĞERLENDİRME", Ünlem Sanat Dergisi, C.1 Sayı: 5, Sayfa 23-26, 2004,
Araştırma Makale,Hakemsiz Dergi
10. Bedri KARAYĞMURLAR,"DENİZDEN KARAYA TUNCAY TOPÇU?NUN RESİMLERİ", Sanat Çevresi, ,
2004, Yorum,Hakemsiz Dergi
11. Bedi KARAYAĞMURLAR,"Doğa Yorumcusu", Sanat Çevresi, Sayı:305, 2004, Yorum,Hakemsiz Dergi

12. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Resmimizde Avni Abraş", Ünlem Sanat Edebiyat Dergisi, c.1 s.1 Sayfa:66-
69, 2003, Araştırma Makale,Hakemsiz Dergi
13. Bedri KARAYAĞMURLAR,"İnsan ve Anlamı Açısından Oktay Değirmenci?nin Resimleri?", Artist, C.1. S.
s., 2003, Yorum,Hakemsiz Dergi
14. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Tuncay Topçu Kare Sanat Galerisinde", Sanat Çevresi, 292, 2003,
Yorum,Hakemsiz Dergi
15. Bedri KARAYAĞMURLAR,"İçten Dışa Yıldız Ersağdıç", Artist, C.1. s. 6 s., 2003, Yorum,Hakemsiz
Dergi
16. Bedri KARAYAĞMURLAR, C.Arzu TAN( AYTEKİN),"Sanat Yoluyla Eğitim Kuramının Eğitim Üzerindeki
Etkileri", Atatürk Üniversitesi, Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi., Güzel Sanatlar Eğitim Özel Sayısı:
8. syf. 65-80., 2003, Araştırma Makale,Ulusal Hakemli
17. Doç. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Günümüz Türkiye'sinde Sanat Eğitimi ve Eğitimde Yeniden
Yapılanma", Anadolu Sanat (Anadolu Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi), s.13/69-74/Güz 2002, 2002,
Araştırma Makale,Ulusal Hakemli
18. Yrd. Doç. Bedri Karayağmurlar,"Nurullah Berk ve Kübizm", Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı: 13 /
2001, 2001, Araştırma Makale,Ulusal Hakemli
19. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Resimde Anlam Sorunu", Agora Kültür Sanat Dergisi, Sayı:17, s.14-17,
2001, 2001, Yorum,Ulusal Hakemli
20. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Kendi Gerçeğine Yakın Duran Ressam Neşe Erdok", Sanat Dünyamız,
Sayı:71 , Yıl:1999, s. 231-234, 2000, Yorum,Ulusal Hakemli
21. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Kendi Gerçeğine Yakın Duran Ressam : Neşe Erdok", Sanat Dünyamız,
Sayı:71, Sayfa: 231-234, 1999, Yorum,Hakemsiz Dergi
22. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Görmece Göstermece", Cumhuriyet Kitap, Sayı:480, Sayfa:10-11, 1999,
Yorum,Hakemsiz Dergi




Makale Yayınları

23. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Sırdaş Görüntüler", Cumhuriyet Kitap, sAYI: 343 sayfa: 3, 1997,
Yorum,Hakemsiz Dergi
24. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Yaratıcılık Yetenek ve Kalıtım", İletişim, C.1 Sayı:3 Sayfa:2, 1995, Araştırma
Makale,Hakemsiz Dergi
25. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Bir Öneri: İz Grubu", Sanat Çevresi, Sayı:174, 1993, Yorum,Hakemsiz Dergi

26. Bedri KARAYAĞMURLAR,"İzmir'den Bir Ses İz Grubu", Sanat Çevresi, Sayı:159, 1992,
Yorum,Hakemsiz Dergi
27. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Yaratma Olayı, Kavram Olarak Yaratıcılık", Mavi Derinlik Ortak Kitap, C.1,
S.15. s.32-36, 1991, Araştırma Makale,Hakemsiz Dergi
28. Bedri KARAYAĞMURLAR,"YENİ SERGİ DÖNEMİ VE iZMİR'DEN BİR SANATÇI: iLKNUR kOCABIYIK",
Sanat Çevresi, Sayı:156, 1991, Yorum,Hakemsiz Dergi
29. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Sanat Üzerine Küçük Bir İnceleme", Mavi Derinlik Ortak Kitap, c.1, s.4,
Sayfa: 7-15, 1989, Araştırma Makale,Hakemsiz Dergi
Bilimsel Etkinliklerde Sunulmuş Bildirileri

1. Doç. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Güncel Sanat", 1.Ulusal Resim Sempozyumu, Sivas, 21/05/2007,

2. Doç. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Sanatta Kavram, Sanatın Kavramsallaşması ve Bir Bienal Girişimi",
Hacettepe Üniveristesi Güzel Sanatlar Fakültesi 8. Ulusal Sanat Sempozymu, Ankara, 18/10/2006, Hakemli
organizasyon
3. Doç. Dr. Bedri Karayağmurlar, Araş. Gör. Canan Birsoy Altınkaş,"Sanat Objesi Olarak Kadın", Kıbrıs
Kadın Araştırmaları ve Eğitim Merkezi- II. Kadın Araştırmaları Konferansı, K.K.T.C., 26/04/2006, Uluslararası
Hakemli organizasyon
4. Doç. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Sanatta Anlam", İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Güzel
Sanatlar Eğitimi Bölümü Konferans, Bolu, 26/03/2006,
5. Doç. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Plastik Sanatlar Lisanüstü Eğitim Programlarında Uygulamalı Aalan
Araştırmaları", DEÜ Eğitim Bilimleri Enstitüsü Bilime Katkı, Seferihisar, 01/10/2005, Hakemli organizasyon
6. Doç. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Yolculuk Olarak Mubadele", I. Ulusal Sosyal Bilimler Sempozyumu,
Kırıkkale, 09/12/2004,
7. Yrd.Doç. Bedri KARAYAĞMURLAR,""Bilgi Çağı ve Sanat "", Hacettepe Üniversitesi IV Ulusal Sanat
Sempozyumu, Ankara, 08/05/2000, Hakemli organizasyon
8. Doç. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Sanatta Yaratıcılık Estetik ve Sanat Eğitimi", Felsefe Toplantıları,
İzmir, 06/11/1997,
9. Yrd. Doç. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Sekiz Yıllık İlköğretim Okullarında Sanat Eğitimi", Anadolu
Üniversitesi 4. Eğitim Bilimleri Kongresi, Eskişehir, 10/09/1997, Hakemli organizasyon
10. Doç. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Sanat ve Teknik", DEÜ Güzel Sanatlar Fakültesi Panel, Narlıdere,
07/04/1997,
11. Doç. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Felsefe, Sanat ve Estetik", Felsefe Toplantılar03/19


Bilimsel Etkinliklerde Sunulmuş Bildirileri

12. Bedri KARAYAĞMURLAR,"Yaratıcı Bireylerin Yetiştirilmesi Açısından Genel Eğitim İçinde Sanat
Eğitiminin Yeri", İzmir 1.Eğitim Bilimleri Kongresi, Buca, 25/11/1991, Hakemli organizasyon.


Kitap ya da Kitap içi Bölüm Yazarlığı


1. "1. Bölüm: Sanat Eğitiminde temel Bilgi", "Okulöncesi Resim Eğitimi", 2007 ,Ders Kitabı ,Kitap içi bölüm
2. "2. Bölüm:Yaratıcılık", "Okulöncesi Resim Eğitimi", 2007 ,Ders Kitabı ,Kitap içi bölüm

3. "Birleştirilmiş Sanat Eğitimi", "Okulöncesi Resim Eğitimi", 2007 ,Ders Kitabı ,Kitap içi bölüm
4. "Sanat Eğtiminde Öğretim Alanları", "Okulöncesi Resim Eğitimi", 2007 ,Ders Kitabı ,Kitap içi bölüm

5. Hasan Rastgeldi Yaşamı ve Eserleri (his life and works)", 2005 , ,Kitap yazarlığı
6. Fahri Sümer Yaşamı ve Eserleri / His Life and Works", 2004 , ,Kitap yazarlığı

Katıldığı Projeler

1. Araştırma Projesi Koordinatörü : Yard.Doç.Turan ENGİNOĞLU, Münferit Proje, "DOKUZ EYLÜL
ÜNİVERSİTESİ", "OKUL ÖNCESİNDEN LİSE SON SINIFA KADAR ÇOCUKLARI VE ÇALIŞMALARINI
TANIMLAYAN BİLGİSAYAR DESTEKLİ ÖĞRETİM, Proje Yürütücüsü, 1999
Katıldığı Kongre/Sempozyum/Kurs/Seminer/Panel/Fuar/Bienal/Bilimsel Toplantılar

1. I.ULUSAL RESİM SEMPOZYUMU 2007(İzlenimci - Katılımcı Olarak)

2. SINAV KOMİSYONUNDA KOMİSYON ÜYESİ 2007(Diğer)

3. Hacettepe Üniversitesi 8. Ulusal Sanat Sempozyumu, Ankara, 2006(Davetli Konuşmacı Olma ve Bildiri
Sunma)
4. Okul Öncesi Öğretmenleri Hizmet içi Eğitim, Aksaray, 2006(Eğitimci Olarak Düzenleyici)

5. 2005-Tüyap Plastik Sanatlar Fuarı, Küçükçekmece, 2005(İzlenimci - Katılımcı Olarak)

6. 1. Buca eğitim Fakültesi Uluslararası Görsel Sanatlar Buluşması, İzmir, 2005(Küratörlük)

7. 2005-Çağsav Ankart Plastik Sanatlar Fuarı, Çankaya, 2004(İzlenimci - Katılımcı Olarak)

8. Ankart, Çankaya, 2004(İzlenimci - Katılımcı Olarak)

9. Hacettepe Üniversitesi 4. Ulusal Sanat Sempozyumu, Ankara, 2000(Tebliğ / Bildiri Sunma (Poster, Sözlü
v.b.))
Bilimsel Yayınlarda Hakemlik/Editörlük

1. Buca Eğitim Fakültesi

2. DEÜ, Buca Eğitim Fakültesi Buca Eğitim Fakültesi I. Uluslararası Görsel Sanatlar Buluşması

3. DEÜ, Buca Eğitim Fakültesi "Eğitim ve Öğretmen" Konulu Video Art, Enstelasyon, Performans

Tuvalin Göğüne Gönderilmiş Hava-i Renklerin Aydınlattığı Bir Ömür: Bedri Karayağmurlar


Uluer Aydoğdu, Hayal Dergisi, Sayı:33, Nisan-Mayıs-Haziran 2010 Ankara







Bu yazıda, resimlerinde olduğu kadar şiirlerinde de tıpkı Picasso gibi “Ben aramam, bulurum” diyen Bedri Karayağmurlar’ın nemli ve verimli toprağında dolaşacağım. Bire bin, bire aşk, bire ışık veren bir toprak bu. Bereketli olduğu kadar yeni anlam, değer ve kurallar da üreten, aynı zamanda da resimlerinde ve şiirlerinde Walter Benjamin’in Eşik Cinleri gibi güzel şeyler, hayat şeyler, aydınlık şeyler fısıldayan. Birileri araya dursun, birileri biçim mi içerik mi diye tartışa dursun -“Biçimlendirme mi, içerik mi önde, gibi bir şeyi tartışmanın benim açımdan hiçbir anlamı yok” -, o, yaşam erbabı, hep bulur. Yaşamın ihtişamını ve sefilliğini bulur, şimdi-burada mekanlaşan zamanı bulur, aydınlığı bulur ve ışık emri verir:





“Yak ışıkları

Korkut geceyi

Yok sanıp yoklamasın yatağında karanlık” .





Aydınlanmak için ‘yanmak’ kadar “… daha çok ışık yakmak” da gereklidir, “… daha çok bilim, daha çok sanat. Kendi kör çıkarları uğruna her şeyi yakıp yıkan aymazlara inat, daha çok aydınlık.”





Bedri Karayağmurlar, böylece, hep karışır “koşarak günün çığlığına/ nasılsa bir sokak daha vardı bulutların arkasında”. Pavesa’nın Yaşama Uğraşı gibi Bedri Karayağmurlar’ın da Aydınlık Uğraşı vardır, Işık Uğraşı, Sanat Uğraşı ki hepsi de zaten Yaşam Uğraşı’dır ve bu uğraş yeterince emek, çaba, direniş doludur. G i D i O adlı şiirinde “koridorlar karanlık mum yakın”, diye ünlerken görürüz onu, sonra başka bir şiirinde -Geleceğin ustaları-





“çırağım acemiyim

bir başıma tozlu ıssız işliklerde ısıtıyorum

kömür köz ömrümün

örsünde yüreğimi bütün gün”,



diye yaşamın kalbine doğru bükülür. Burada, James Joyce’u hatırlayalım. SANATÇININ BİR GENÇ ADAM OLARAK PORTRESİ’nde genç kahramanının ağzından söyle ünler: “Ey yaşam, hoş geldin! Milyonuncu kez gidiyorum karşılamaya deneyimin gerçekliğini, ve dövmeye ruhumun örsünde soyumun yaratılmamış vicdanını.” Bedri Karayağmurlar da varlığıyla, resim ve şiirleriyle “zamanın okunu” tuvale ve kağıda geçirir. Diğer bir deyişle tuvale ve kağıda “… bir tarih kaydetmektedir.” Kendi bireysel tarihiyle birlikte çağını, ülkesini, hayallerini, acısını, hüznünü… Öyle ya sanatçı “… bir kaydedicidir.” Aha işte, Zamanı Geldi adlı şiirinde





“sana bakıyorum

güzelsin ve gidiyorsun

gidersin gitmelisin

öylece kalıyorum”,



diye hüznü kaydeder kağıda. Başka bir şiirinde ise

“…

Gazze nerede desem de bilirim de söylerim de

Duyan olmaz

Duyan olmaz

Duyan olmaz”,



der ve bu kez de vahşeti kaydeder kağıda. Bir im, bir iz düşerek gören göz, işiten kulak, hisseden kalp için çağrı çıkarır. Çünkü gören gözdür Bedri Karayağmurlar, işiten kulaktır, hisseden kalp. Bu yüzden gözü, kulağı, kalbi olan bir şiirdir yazdığı: “Sanat da hayat gibi soluk alıp verir.” Diğer bir deyişle, canlı bir organizmadır sanat. Zaten; kalbi, gözü, kulağı olmayan ‘şey’ de mekanik bir düzenekten başka nedir ki! Bu doğrultuda “…sürekli olarak canlı kalan ve olayların tümüne böyle tepki veren bir kişiliktir.” Bedri Karayağmurlar, duygularımızı bileyleyip aklımızı keskinleştirerek “Coşkusu kaçmış, mırıldanmalarla çevresinden ne koparacağını hesaplayan sıradan bir insan …” olmadığını gösterir. Bu, yaşama ve sanata doğru ‘yaklaşma istikametidir’ Bedri Karayağmurlar’ın. Öyledir, “Resim düşmana karşı bir savunma ve saldırı aracıdır. Siz bir sanatçıyı ne sanıyorsunuz” diye soran Picasso, gidip Guernica’yı yapmıştır.



Bedri Karayağmurlar’ın resmi ile ilgili olarak en doğru saptamalardan birini yapan Kaya Özsezgin “Bedri Karayağmurlar'ın resmini, resim sana¬tımızda son çeyrek yüzyılın gelişmeleri içinde ne¬reye koyabiliriz?”, diye sorduğu soruyu Artist Sanat Dergisi’nde şöyle yanıtlar: “1970'li yılların ortalarında Gazi'nin resim bölümünü bitirdiğinde, Türkiye'deki sanat ortamı, genç kuşak olarak tanımla¬yabileceğimiz etkin bir grubun varlığına henüz yeterince tanıklık edecek bir aşamaya gelme¬mişti. Böyle bir ortamda, tercih edilecek seçe¬nekler, hocalardan öğrenilenlerin temel alındığı bir doğrultu üzerinde gelişebilirdi. Ama bununla yetinmeyip araştırmacı ve yenilikçi anlatımı he¬def olarak seçmenin kazandırabileceği ayrıcalıklı bir konum da söz konusu olabilirdi kuşkusuz. Karayağmurlar, ikinci yolu seçenlerden. Bu yol üzerinde herhangi bir sapmaya meydan ver¬meksizin bugüne kadar kararlı adımlarla yürü¬müş olması, ondaki sanat inancının güncel deği¬şimlerin dışlandığı bir mecrayı seçmiş olmasıyla da ilgilidir.” Aynı yazıdaki şu sözler ise Bedri Karayağmurlar’ın resmi ile şiiri arasındaki ilişkiyi, etkileşimi göstermesi bakımından ilginçtir: “… onun resminde, belki şiirle de ilgilen¬miş olmasından ileri gelen bir "lettrism" mantığı çerçevesinde, biçim parçaları hem tek başlarına, hem de bütünü göz ardı etmeyen bir bütünsellik bağlamında organize edilir.” Tam da bu noktada geçenlerde vefat eden Dinçer ağabeyi (Sezgin) anmamak imkansız. Radikal gazetesindeki köşesinde Resmin şiirinden tiyatroya (09/03/2002), adlı yazısında “Bedri'nin resimlerinde de şiir vardı çünkü. Resimlere bakarken, bir şiir duyarlılığı, damıtılmış bir dil tadı, şiir matematiği gibi bir renk matematiği ile karşılaşıyordunuz. Usta işi bir şiirden nasıl bir sözcük çıkaramaz ya da o şiire bir sözcük ekleyemezseniz, Bedri'nin resimlerine de bir renk ekleyemiyor ya da bir renk çıkaramıyordunuz. Ve şiir nasıl, dil içinde yeni bir dil yaratmaksa, onun resimlerinde kendine özgü bir renk dili yaratılmıştı. Sözün özü, resimlerinde bir şiir uçuşup duruyordu.” diye Karayağmurlar’ın ressamlığıyla şairliğini enfes bir şekilde dile getirir. Öyledir, hem ressam, hem şair, hem de yazardır Bedri Karayağmurlar. Bu bağlamda, belleğinden hiç çıkmayan 35 yıl önceki bir olayı anlatır Resim Serüvenim, adlı kitabında. Devlet Heykel Resim Sergisi’ne bir çalışması alınmıştır ve sergi’nin açılışında Adnan Binyazar’la karşılaşır: “Sergide Binyazar’ı görünce, resmimin önüne götürdüm. Resme baktı ve bana döndü: Ressam mı olacaksın; yazar mı, şair mi? Hiç düşünmeden, hepsini dedim.” Bunun “çetin bir iş olduğunu bilmesine” rağmen resmin içinde olduğu kadar yazı ve şiirin de içinde olmuştur hep. Yeni Gün Gazetesi ile meşhur Rüzgarlı Sokakta’ki Yeni Halkçı’da yazdığı dönemde Ahmet Arif’i, Işık Yurtçu’yu, Mustafa Ekmekçi’yi tanır. Hatta “Erol Toy, Esen Yel, İbram Erdem, Adil Gülvahapoğlu’nun da aralarında bulunduğu bir grup yazarla Soluk adlı bir dergi” bile çıkarırlar.



Bedri Karayağmurlar’ı 2001 ya da 2002’de kendi resim sergisinde tanıdım. Sergiden sonra Ankara’dan çok iyi tanıdığım hocam İbram Erdem ve Bedri Karayağmurlar’la birlikte bir lokantaya gittiğimizi ve saatlerce şiir üzerine konuştuğumuzu çok iyi hatırlıyorum. Daha sonraki yıllarda, yine İzmir’de, İkiçeşmelik’teki Öğretmen Evi’nde haftanın bir günü toplanıyor siyasetten sanata, aşktan bilime kadar çeşitli konuları konuşuyorduk. Toplantılara Karayağmurlar’la birlikte efsane öğretmen ve bir Türkçe sevdalısı Muhittin ağabey (Bilgin), yazar Savaş Ünlü ve adlarını şimdi hatırlamadığım bir dolu insan katılıyordu. O toplantılarda Bedri Karayağmurlar’ın ufkumuzu açan konuşmalar yaptığını hatırlıyorum. Özellikle de nesnelere “yamuk bakmak” doğrultusunda, diğerlerini bilemem ama, bana bir duyarlılık kazandırdığını belirtmeliyim. Bu arada resimlerine olan ilgim ve beğenim de artmaya başlamıştı. Gençliğim, ‘Gümüş Tapınak’ da dediğim, İsmail Gümüş’ün atölyesinde geçmişti Ankara’da. O yıllarda okuduğum John Berger’in Görme Biçimleri adlı muhteşem kitabından hatırladığım kadarıyla Klee üzerinden söylediği ‘Sanatçı, yapıtına göz için izlemesi gereken yollar koyar’ bağlamındaki sözleri doğrultusunda Karayağmurlar’ın, tuvale izleyiciler için ne gibi işaretler, yollar koyduğunu bulmaya çalışırken resimlerinde giderek düzensizleşip dengeden uzaklaşan bir kâinatı görünce irkilip ürperdim. Bedri Karayağmurlar’ın tuvalin göğüne gönderdiği hava-i renklerin aydınlattığı mekanda “her şeyi yadsıyan ruh” da diyebileceğim entropinin işbaşında olduğunu görmekti beni irkiltip ürperten. Eski biçimlerinden (bütünden) kopmuş, yani cennetten kovulmuş şeyler onlara henüz albenili gelebilecek bir ‘çeker’ olmadığı için bu biçimde uzaylaşmışlardı. Tuvale saçılmış bir sürü olasılığı apaçık görebiliyordum. “Olasılıklar, ‘gerçekten’ daha zengindir” ve adeta bildik olan ne varsa, onları parçalamak, dağıtmak için oradadırlar. Öyle ki, baktıkça bir sınıra kadar varırsınız ve size her an yeni bir bilgi vereceklermiş gibi dururlar. Diyeceğim o ki, eski yapı bozulup parçalanmıştır. Tam da bu noktada, bu sürecin yaratıcı bir süreç olduğunu söylemek mümkün. Bu yüzden, Bedri Karayağmurlar’ın, Rollo May’e gönderme yaparak, Yaratma Cesareti’nden söz etmesi boşuna değildir. Çoğumuz; ‘reddi’, doğal olarak varolana karşı bir tehdit olarak görürüz ve bu yüzden de buralara hiç girmeyiz. Oysa, “Sanat varolanın reddine dayanır.” ve “… hayır demeyi göze almaktır. Yaratıcılık hayır deme cesaretidir bu nedenle.”



Bir yanda varolma mücadelesi sürerken bir yanda da varoluşun bitmez tükenmez itmeleriyle varolan dünya ve kâinat değişmektedir. Bunu çok iyi bilir Karayağmurlar: “Bütün sistemler varlıklarını korumak için çaba harcarlar. Varoluşu gerçekleştirmek kadar varlığı korumak da önemlidir. Her yapı değişir. Başlangıçtakine hiç benzemeyen ama yine de o olarak adlandırılan yeni yapılara dönüşürler. Eğer dönüşüm gerçekleşmezse yapı çöker.” Öyle ki, Mümtaz Sağlam, BEDRİ KARAYAĞMURLAR’IN SANATI ÜZERİNE, adlı yazısında, Karayağmurlar’ın “Resmin genel yapısını, sürekli bir gelişim dinamiğine dayamasını bilen” bir sanatçı olarak dikkat çeker ve özellikle bu nedenle ön plana çıktığına işaret eder. Buradaki vurgunun “gelişim dinamiği” olması önemlidir. Bu yüzden Karayağmurlar’ın resimleri bizden bir sıçrama bekler. Öyle bir biçim bulmuştur ki bu biçim gider öze saplanır. Burada, öz olarak giderek uzak denge durumlarına doğru evrilen kâinatın değişimini kabul edersek, Karayağmurlar’ın biçimi de bu evrilmeye uygun bir biçimdir. Nietzsche’nin “Eğer görebilen gözler olsaydı uyuklayan bir kayalığın aslında raks eden bir kaos olduğunu görürdü” sözünden hareketle resimlerindeki biçim bilinçli olarak soyuttur ve şimdi-buradaki varoluşun hakiki gösterimidir. Zaten oluşan bir şeyi bundan başka nasıl gösterebilirsiniz ki! Eski anlam, değer ve kurallarından kopmuş şeylerin tuvale yayılmışlığı da aslında başlangıçta bir bütün olanın kendinde, kendi kendine, kendini yadsıyarak kendinden yeni dünyalar varetme bilgisiyle örtüşen bir durumdur. Uzak denge durumlarında, daha önce bütüne körlemesine hizmet eden süreçlerin uyandığını ve kendilerine birer varlık edinme sürecine girdiklerini görürüz. Bu bağlamda, Karayağmurlar’ın tuvalindeki renklerin, fırça darbelerinin, lekelerin uyanmış ve kendilerine varlık edinme sürecinde olan varlık oluşumları ya da pıhtılaşmaları olduklarını rahatlıkla söyleyebiliriz. Bu yüzden “tanınırlık ilgisini yitiren biçimler”dir bunlar ve bu durum ister istemez soyuttur. Bu soyutluğun içinde zaman zaman beliren figürler ise kendinde, kendi kendine kendini yarattıkça varolan, varoldukça da yaratan bir kâinatın yaratıcı özneleri olsa gerek. Öyledir, “… sanat yapmak, sanatçı olmak bilinen biçimlerin gittikçe ustalaşarak durmadan tekrarına dayanan bir etkinlik olamaz.” Herkes; eğer isterse, çalışırsa herhangi bir alanda usta olabilir, ama her usta sanatçı değildir.



Uluer Aydoğdu

Sanatının 35. Yılında Bedri Karayağmurlar



Lütfiye Bozdağ


Somutun kati, mutlak olan bilineninin değişmezliğine, bağlayıcı kurallarına karşın soyut, belirsizliğiyle, bilinmeyeniyle, yeniyi arayan, sürekli dönüşen, kendini kolay tüketmeyen eğilimiyle daima cezbedici olmuştur.

Soyutlamanın mutlak gerçeği örtmesi, belirsizleştirmesi kurgunun çözümlenmesinde izleyiciyi bünyesine katan, bakanın paylaşımına hatta sahiplenmesine olanak tanıyan bir süreci beraberinde getiren özel bir özgürlük alanı sağlar.
(resim1)

Resimde her şeyi bilen ve belirleyen tasarlayıcının izleyici üzerindeki tahakkümünü yok eden soyutlamanın, gizemi ve çekiciliği tam da buradan kaynaklanmaktadır. Resmi okumaya çalışırken daima devrede olan muhakeme edinimi, belirsizliklerin yeniden anlamlaştırılması ve yorumlanmasında izleyiciyi de sürece dâhil eden demokratik bir tutuma olanak tanır.

Dönem dönem figüratif soyutlamalara yönelse de zaman içinde yeniden yorumladığı, çoğu zaman da tamamen soyutlayarak oluşturduğu kompozisyonlarıyla resim yapmayı yaşamsal bir olgu içinde 35 yıldır devam ettiren Bedri Karayağmurlar’ın resimleri soyutun bu analitik tanımlamalarına denk düşen bir paralelde yol almaktadır.
(resim 2)

Neoliberal politikaların neredeyse tüm yaşam alanını kuşattığı, değerleri metalaştırdığı, sanatı piyasalaştırdığı bir ortamda, bireyselleşen, yalnızlaşan, içine dönen sanatçılar, iç dünyalarının çatışmalarını ve hesaplaşmalarını plastik dilin olanaklarıyla sorgulamaktadırlar. Yüzeydeki parçalanmalar, renk tuşları, sıcak-soğuk renklerin kontrastlığı, elemanlar arasındaki gerilim ve hareket, sanatçının iç dünyasındaki fırtınaları soyutlayarak dışa vurduğu bir özdeşleyimdir. Bedri Karayağmurlar bu özdeşleyimi şöyle ifade eder: “benim için sanat salt anlatım değil, sorun yaratma ve bu sorunları kendi yapısı içinde çözümleme girişimidir.”

Renklerin ağırlığı olmayan siyah beyaz resimlerde büyük cisimlerin etrafında sürekli hareket halinde olan küçük parçalar ya da lekeler espas duygusu yaratır. Kaotik bir etki uyandıran atmosfer ise hayatın kaotikliğiyle özdeşleşir.
(resim 3)
Karayağmurlar, mekân-nesne ilişkisi üzerine kurguladığı soyutlamalarında iktidar kurma niyetinde değildir. İzleyiciyi, resmin bilinmeyenlerini bulmak, kavramlarını oluşturmak üzere resimle iletişime çağırır, puzzle’ın parçalarını bir araya getirmek gibi kurgunun uzaysal espasına serpiştirilen tasarım elemanlarını bir araya getirerek, çözümlemek ve çözümleme üzerinden yeniden kurgulamak olanağı sunar. Nesnel dünyayla birey arasındaki sorunsalı, kendi ruhsal çözümlemeleri üzerinden deneyimsel ve algısal düzlemde irdelemeye çalışan sanatçı, belirgin olmayan zamanın ve mekânın yarattığı atmosferde oradan oraya akan nesnelerle yeni bir gerçekliğe ulaşır. Bu gerçeklik, soyutlanmış nesnelerin kurgunun sonsuz varyasyonlarıyla her bakıldığında yeni bir gerçekliğe evirilirken, gösterdiği ya da gizlediğinden çok, bakanın gözünde kendini yeniden var eden sürecin heyecanını yaşatır. Sanatçı, resmin biçimsel olgusundan vazgeçmeden, düşüncesel olguları imgeler üzerinden üretir, imgeleri ise plastik kurgunun soyut biçimlemelerinde pentür tadında görselleştirir. Karayağmurlar resmi, gerçekle düş arasındaki geçişleri, çizgi, biçim, renk gibi tasarım öğelerinin düzeni ve sıralanmasıyla oluşan plastik dilin doğrudan bir doğa ya da yaşam gerçekliği içinde değil duyularla algılanan, gerçekliği aşan, gerçek ötesi bir bileşim, sembolik bir dil olarak ortaya koyar. Bu sembolik dilin çağrışım zenginliği kendini tüketmesine izin vermeyen biçimsel dinamizm ve performansa eşlik eder.

Karayağmurlar’ın resimleri klasik resmin temel öğelerine sıkı sıkıya bağlı değilmiş gibi görünse de gerçekte kompozisyonun bütün elemanları sezgisel bir hesaplamayla disipline edilmişlerdir. Örneğin bazı resimlerinde renk her ne kadar asal eksene oturmasa da biçimle iç içe ve eşgüdümlü olarak yer almakta ancak zaman zaman da öne çıkabilmektedir. Ritm ve denge ise biçimle renk arasındaki ilişkiyi düzenleyen, tekdüzeliğe izin vermeyen bir yönelişin baş aktörleri olarak yer alırlar.

Sanatçının soyut-lirik resim tekniği seyircide romantizm ve dinamizm duyumlarını yükselten zengin çağrışım olanakları sunar. Tuvalin dokusal örgüsündeki renk yoğunlaşmaları, biçim parçalanmaları, dokuların titreşimi ve yayılımı, tasarım araçlarıyla her türlü deneysel tekniğin uygulama süreçlerinden geçen bir temele oturur. Ortaya çıkan nesnel olmayan gerçeklik, sanatçının oluşturduğu, kurguladığı bir gerçekliktir ve bazı resimler için seyircinin de resim üzerinde yeniden kurgu yapmasına imkân verecek kadar esnek bir soyutlamadır.

Görünür olanla olmayanı, gerçekle imgeyi bir arada barındıran Bedri Karayağmurlar’ın resimlerinde soyutlanan nesne-mekân kurguları, geleneksel biçim özelliklerinden ve reel dünyanın mutlak kılınan nesnelerinden uzak, figüratif esnekliğin soyutlamaya dönüştürüldüğü ve soyutlamanın sınırsız çeşitlemelerinde sürekli beslenen bir dizgiyle ortaya çıkar ve içinde sıradanlığa izin vermeyen bir dönüşümler ilişkisi barındırır. Nesnel gerçekliğin karşısına düşüncenin konularak anlamın merkezileştirilmesi önemsenir.

Kompozisyonda şiddetleri azaltılan ve artırılan renklerin birbirlerine akarak birbiri içinden geçmeleri renklerin tuşları ile oluşturulan hem renk hiyerarşisi hem de farklı biçimsel formların biçim hiyerarşisi, iki ana eksen olan ritm ve denge tarafından ustaca yönetilmekte, tekdüzeliğe düşmeden zaman zaman yaşam coşkusu, zaman zaman da kaotik bir gerilimle karşılıklı olarak birbirini koşullandırmaktadır.

Her kaotik sistemde bir düzen vardır. Bu Karayağmurlar resminin temel karakteri olarak karşımıza çıkan, Kandinsky’nin de ısrarla söz ettiği “karşıtlıkların dengesi”dir. Karşıtlıklar, gerek nesneler arasındaki zıtlıklar, gerek zıtlıkların yarattıkları gerilimle resmin iç dinamiklerini canlı, imgelemi daima taze tutan bir oluşuma olanak tanırlar. Karayağmurlar resimlerindeki karşıtlıklar dengesini şöyle açıklamaktadır: “Denge kavramının benim için önem kazanmasının altında yatan etkenin yaşamın dengesizliklerinden kurtulma isteğiyle açıklayabilirim. Her öğenin bulunduğu yerde yarattığı görsel gerilimin yüzey içinde çözülmesi gereken bir enerji sorunu yarattığını düşünüyorum. Bu anlamda benim için sanat salt anlatım değil, sorun yaratma ve bu sorunları kendi yapısı içinde çözümleme girişimidir.”

Bedri Karayağmurlar resminde tuval içinde taşıyıcı düzlem olarak bazen beyazın, bazen de siyahın baskınlığı, iki zıt öğenin karşılıklı olarak birbirinin aracı olan birbirini itme ve çekme gücü, nesne ve mekân ilişkilerinde yeniden kurgulanma ve dönüştürme oluşumuna fırsat tanıyan etkin bir dışavurum olgusudur. Beyaz yoğun bir siyahla kuşatıldığında daha beyaz, siyah ise yoğun beyaz ile çevrelendiğinde daha keskin bir kontrastlık sağlar ancak bu kontrastlık siyah ve beyazın yer yer transparanlığıyla kırılır. Bu iki ana lekenin kazınmış spatula izleri arasında yer yer gözüken alt katmanları, çeşitli geçişler ve koridorlar oluşturarak resmin derinliğine, espasına katkı sunarlar. Biçimlerin uzayda kapladığı yer, parçaların bütünle, bütünün parçalarla dönüşümlü ilişkisi de yine espasa katkı sunar.
(Resim4)

Siyah-beyaz resimlerinde ara renk yoksunluğunun, yavanlığa düşmeden kontrastlık üzerine odaklanması, siyahın edilgin, sakin ve uzak hissiyle beraber kompozisyonu bir arada tutan geniş ve etkin tavrı çoğu zaman Karayağmurlar’ın vazgeçilmez tercihlerinden birini oluşturur. Resimdeki siyah beyaz dağılımına az sayıda ara tonun eşlik ettiği, buna karşın, siyah ağırlıklı tuvalde etkili dağıtılmış beyazlar veya beyaz ağrılıklı yüzeyde iyi yerleştirilmiş siyahlar arasındaki gerilim, soyutlama ve ifade olasılıklarını güçlendiren bir ilişkiye olanak tanır.
Tuvalde resmin oluşum süreçlerini fırça hareketlerinin izinden, spatulanın kalın renk dokusunu sıyırarak zeminin en alt katmanını ve mevcut boya katmanlarını pentür tadında izlemek seyircide resmin oluşum sürecine tanıklık etmiş izlenimi uyandırmaktadır. Öte yandan siyah beyazın kendi aralarındaki çekim gücünü ve gerilimini yansıtan iç enerji, resmin iç dinamiklerini de etkin kılmaktadır.

Tuval yüzeyinde yapısal olarak her türlü derinlikten uzaklaşmadan, yüzeyi kaplayan kurgu, kendi içinde tamamlanmış gibi görünmesine rağmen, kompozisyonun açık kalması, yani kurgunun oluşumunda yer alan işlemler izleyen tarafından yeniden kurgulanmak üzere resmin akış sürecini bakanın gözünden yeniden oluşturmaktadır.
(Resim 5)
Soyut resmin temel biçim verileri ve bunlarda saklı olan içerik sanatçının bireysel özdeşleyiminden göreceli olarak izleyicininkine uzanan yolu takip eder. Resmin zihinsel ve duyuşsal katmanları siyah beyaz ya da farklı renk çeşitlemelerinde dönüşümlü olarak yer bulur, renklerin birbirine akması, soyutlama fantezilerinin çeşitlenerek farklılaşan düzen birimleri arasındaki iç bağlantılar resmin dinamiklerini oluşturur. Siyah-beyaza, az sayıda gri tonun eşlik etmesi, bazen bir kırmızı, bazen bir mavi ile bu eşliğin devam etmesi, aslolan rengin değil, renk birimlerinin espas içinde dağılımı ve birbirleriyle etkileşiminden oluşan gerilim ve dinamizmdir.

Sanat üretiminde 35 yılı geride bırakan Bedri Karayağmurlar, sanatı yaşamsal bir olgu olarak gördüğünü kendi cümleleriyle şöyle ifade ediyor: “Resim yapmak benim için dünyayı anlamak, biçimlendirmek, sorgulamak. Resim yapmayı çok önemsedim. İstediğimi gerçekleştirdiğimi düşündüğümde bana büyük hazlar yaşatan resim, zaman zaman öyle acılar verdi ki, bu ancak resim yapan birinin anlayabileceği türden bir deneyim.
İşte otuz beş yılın özeti…”


Anlam Katları Dizisinden

Anlam Katları  Dizisinden
40 50 cm Tuval Üzerine Karışık Teknik

Soyut

Soyut
60 x 70 cm, tuval üzerine akrilik,, 2004

Model

Model
50 x 50 cm, tuval üzerine akrilik, 2006

Resimlerim



İnsan soyutlayarak yaratır. İnsanın bütün kültürel gelişimi onun soyutlama yetisine dayanmaktadır. Sözcüklerden sayılara, kullandığımız bütün araç gereçlere dek yaratıların hepsi birer soyutlamadır gerçekte.
Sanat yapıtları da bu soyut düşünme biçiminin ürünleridir. Değişik resim türleri taşıdıkları imgelerin doğayla ilişkisi nedeniyle adlandırılırlar. Genel kurguları ve yapılanışları diğer insan yaratmaları gibi soyuttur.
Bunların dışında çevremizde olan, insan yaratısı bütün nesneler de aynı soyutluktadır gerçekte. Ancak biçim ve işlev olarak soyut olan bu nesneler, doğada sanki onun doğal parçalarıymış gibi algılanırlar. İçinde yaşadığımız yapılar, masalar, sandalyeler, arabalar hepsi bir yaratının ürünü soyut biçimlerdir.
Çevreyi ve sanatı bu yaklaşımla ele aldığımızda soyutluk ilişkisini kendi yaşadığımız çevrede ayırt ederek anlamaya çalışmak önemli gözükmektedir.
Bu yaklaşım içinde, çalışmalarımda geleneksel sanattan gelen biçimsel ve estetik değerleri özellikle görsel denge oluşturmak için biçimlendiriyorum. Denge kavramının benim için önem kazanmasının altında yatan etkenin yaşamın dengesizliklerinden kurtulma isteğiyle açıklayabilirim. Her öğenin bulunduğu yerde yarattığı görsel gerilimin yüzey içinde çözülmesi gereken bir enerji sorunu yarattığını düşünüyorum. Bu anlamda benim için sanat salt anlatım değil, sorun yaratma ve bu sorunları kendi yapısı içinde çözümleme girişimidir.
Resimlerimde aşamalı bir soyutlamayla geldiğim yeri, mekan nesne ilişkilerindeki soyutluğu yeniden yorumlanmak olarak değerlendirebilirim.

My Pictures



A person creates by abstracting. All the cultural development of a person rests on his ability of abstraction. From words to numbers, and to all tools that we use, all the creations are in reality an abstraction.

Art pieces are also the products of this abstract thinking. Different fine arts types are named after the relation between the images they carry and the nature. Their general fiction and structuring is as abstract as the other types of individual creativity.

Except these, all the objects which are outside of us and the products of individual are in the same abstraction. But, these figuratively abstract objects are considered as a part of the nature. Buildings, cars, chairs and tables are all abstract figures which are the products of this creation.

It is important to understand the abtsraction under the circumstances which we live in, considering the natural habitat of the self.

Under this point of view, I figure the formal and aesthetic values of the traditional art in my works for using a visual balance. The reason that the concept of balance has a lot of importance to me is in my quest to get rid of the imbalances of the life itself. I think that every element creates an energy problem to be solved into the surface it is located. Under this framework, art for me is not only expression but also creating and solving the problems within their own structure.

I can evaluate my position in fine arts, which I came through a gradual abstraction, as a reinterpretation of the abstraction in the space-object relations.

Manzara Ayrıntı

Manzara  Ayrıntı
Tuval Üzerine Akrilik 50 x 60 cm 2004

Büyük Sarmal

Büyük  Sarmal
60 x 70 cm, tuval üzeriene akrilik,2004 (Yurdagül Pakalın Kol.)